Epidemia koronawirusa wielu z nas przymusiła do otwarcia swojego osobistego, domowego biura – no, nawet jeśli to tylko skrawek kanapy z rozłożonym laptopem. Wiem z autopsji, że wiele osób zawsze marzyło o pracy zdalnej i wyobrażało ją sobie jak pracę marzeń, ale kiedy nagle z dnia na dzień przyszło kompletnie zmienić swoje otoczenie i zasady pracy, sprawa przestała być tak fajna, jak by się mogło wydawać.

No bo umówmy się: potrzeba trochę czasu, żeby przyzwyczaić i przystosować się do każdej zmiany. A to niemała zmiana.

Postanowiłam o tym napisać, bo pracuję zdalnie już od dłuższego czasu – i sama wiem jakim niekomfortowym obrotem rzeczywistości byłoby dla mnie, gdyby ktoś z dnia na dzień, powiedzmy od jutra, kazał mi siedzieć 8 godzin w ciasnym biurze, pozbawioną wielu nawyków i swobód, które wypracowałam sobie w domu.

Gdybym nagle musiała siedzieć na niewygodnym fotelu, bez możliwości zrobienia tych wszystkich rzeczy, które zawsze robię podczas pracy – byłabym trochę sfrustrowana.

Taka nagła zmiana na pewno mocno zaburzyłaby moje poczucie wypracowanej już i dobrze sprawdzającej się rutyny –nie mogłabym robić co godzinę serii przysiadów, skakać podczas researchu, co dwie godziny przebiegać się po schodach w tę i z powrotem. To u mnie małe rzeczy, które sprawiają, że czuję się podczas pracy dobrze.

I zdaję sobie sprawę z tego, że to działa w dwie strony! Ludzie kochający pracę z biura, mający swoje rutyny związane z kolegami z pokoju, swój rytm każdego dnia, mogą poczuć się bardzo źle, będąc przymuszonymi do pracy ze swojego domu lub mieszkania – gdzie warunki są zupełnie inne.

. Praca z domu brzmi niekiedy obiecująco 

– i kiedy człowiek pracujący w biurze, słyszy o kimś “pracującym zdalnie” wyobraża sobie często popijanie kawy z ogromnego kubka i siedzenie w pidżamie przy rozłożonym na łóżku komputerze. Ale praca w pidżamie i powolne, flegmatyczne wywiązywanie się z zadań, nie jest tym, co robi większość ludzi pracujących z domu – nijak ma się do tego, co robią profesjonaliści, mający taki tryb pracy. Serio, (prawie) nikt z nich nie pracuje w pidżamie, bo to niestety udowodnione, że pidżama na naszym ciele obniża efektywność, no i często też pewność siebie.

Praca z domu może być bardzo wyczerpująca – i w wielu przypadkach bywa początkowo trudna do ogarnięcia i dobrego zorganizowania.  Jawi się wielu jako marzenie, ale z tego co teraz słyszę od znajomych – po spróbowaniu takiego trybu, duża część ludzi przyznaje, że praca w biurze jest jednak pod niektórymi względami łatwiejsza. Nie chcę dziś wchodzić w szczegóły wad i zalet – bo to obszerny temat, który z pewnością poruszę nieraz w osobnych wpisach.

Poniżej chciałam podzielić się moimi przemyśleniami i sposobami, które pozwalają uniknąć poczucia “flegmatycznej pracy”, no i pozwalają też polubić zdalną pracę, bo zaczyna ona mieć ręce i nogi, dzięki czemu zaczynamy dostrzegać swoją efektywność i plusy wygody, jaką ta forma pracy oferuje. Here we go.

1. Unikam kanapy

Mięciutkie poduszki, puchaty materac sofy albo pufa-worek mogą okazać się komfortowymi miejscami do kreatywnych czynności, takich jak jednoosobowa burza mózgów (a raczej burza: lewa półkula vs prawa), albo do pisania mniej poważnych maili, które bywają powtarzalne, ale żeby wprowadzić się w stan głębokiego skupienia, wykorzystać logiczne rozważania i odhaczyć jakieś poważne zadanie, potrzebujemy też poważnego stanowiska do pracy. Mówiąc “poważne” nie mam na myśli ogromnego, skórzanego fotela, dwumetrowego biurka i ściany z mapą świata za plecami. Wystarczy po prostu wygodne krzesło (i przyjazne naszym plecom i postawie – to najważniejsze!) i nawet małe biurko/stół. Oczywiście najlepiej, żeby było to takie stanowisko, którego nie wstydzilibyśmy się komuś pokazać np. podczas telekonferencji, bo wtedy poczujemy się po prostu bardziej profesjonalni, a to przekłada się często na efekty naszej pracy.

Biurko i pozycja siedząca lub stojąca (ja od miesiąca testuję stojącą, bo odezwał się problem z kręgosłupem) sprzyjają uwadze. Leżenie z laptopem przypomina nieraz czekanie aż zachce nam się spać albo coś wytrąci nas z koncentracji. Często zaczniemy ziewać albo myśleć o niebieskich migdałach – no bo łóżko i kanapa po prostu są zakodowane w naszej podświadomości jako miejsca relaksu i błogości, a nie produktywnej pracy i może lepiej tego nie zmieniajmy.

Jeśli siedzenie przy biurku wydaje wam się nudne i zbyt służbowe – i macie ochotę powiedzieć “nie po to pracuję zdalnie, żeby tkwić przy nudziarskim biurku”, warto dodać sobie tutaj czasoumilaczy takich jak np. ulubiona świeczka, nawilżacz powietrza, który pryska bryzą w waszą stronę, talerz z orzechami, dzbanek z wodą z owocami. Od razu poczujemy się bardziej “luksusowo” i niemalże tak, jakbyśmy pracowali z zadowoleniem z kawiarni (tylko w tle nie ma rozmów ludzi obok i nikt nie każe płacić nam 18 zł za kawę, win win).